Köyceğizde güzel bir gün. Kahvaltı için hazırlıklar, hazır altımızda araçda var Ali iki pedal markete
kadar gidip nevalemizi fulledi. Güzel bir kahvaltının ardından gölde yüzmeye gittik. Su biraz bulanıktı ama tuzlu su - tatlı su farkını çok çok net anlayabiliyorsun. Birazda yüzüp kamp alanımıza geri döndük.
Orda Ankaralı bir abi vardı. Abi her sene Ankaradan oraya balık tutmaya geliyormuş. Zevk için, hobi olarak yapıyorum dedi. Burada bir arkadaşın kayığı var açılıyoruz yakalıyoruz dedi ve bir foto gösterdi. abi ve kucağunda zar zor kaldırabildiği belli olan sazan. 15-20 kg belkide daha fazla (şuan tam hatırlayamıyorum) abi bu bir aileyi doyurur, ne yapıyorsun yiyor musun salıyormusun dediğimde Arkadaşlara veriyorum onlar yiyor dedi. Ben artık sadece tutuyorum. Benim olayım tutana kadar. Zamanında çok yedim. Biz gözlerimizi BELERTİP dinledik ve tuttuklarına hayretle baktık.
Akşam yemeğide haızrlayıp yavaştan koyuduk yola.Yine akşama doğru, yine yollardayız. Gölün kenarından kenarından yavaş yavaş giderken yerden oluk oluk çıkan sudan içiyoruz. Para ödeyerek aldığınız sularn tadında. Keza oraya bir fabrikasınıda kurmuşlar. Neyse... Az gidiyoruz, uz gidiyoruz, dere tepe keşke düz gitsek genelde yokuşlardan yılıyoruz. Artık her gördüğümüz yeni %10 eğim aklımıza otostop düşürür oluyor. Zaten artık yolculukda bisiklet yolculuğu olmaktansa otostop yolculuğuna dönmeye başladı. Tabi hep o kadar ballı olunamayabiliyor.
Kimse bizi almadıktan sonra pedallamaya devam ediyoruz ve yokuşların birinin tepesinde ben arkamda gençleri göremiyorum. Baktım iki kamyoncu abi yanaşmış sağa bişeyler yapıyorlar.Hemen dedim abi yolculuk nereye? Antalyaya dedi. Of dedim. Süper! Benim gibi iki tane daha var bizi Fethiyeye kadar atar mısınız? Gel Antalyaya kadar atalım istersen dediler. Çok cazip bir teklifti; ama aklımızda Ölüdeniz'de azıcık tatil yapmak olduğundan Fethiye ayrımına
kadar gitmek bizim için yeterliydi. Bisikletleri kamyonların arkasına atıp 60 km lik yolu yata yata gittik. dedim ya artık o bir bisikletli otostop turu ;) Bir çay içelim dedik abilerle ama o bile ineceğimiz yerden sonraydı. Neyse teşekkür ettik ve girdik Fethiyeye. Eee ilk hedefimiz Ölüdeniz İLERRRİİİiiii... İleri ileri de gene akşam oldu !? Yok ya biz seviyoruz akşamları. Millet akşamları gece hayatına akar biz pedal babam pedal. Bunun üstüne bir de ölümcül Ölüdeniz yokuşu çıkmasın mı karşımıza. Artık gençler bisikletlerden inmiş paytak paytak yukarı çıkıyordu. Ali ne kadar samimi sövüşleri varsa orada dile getiriyordu. (Tabikide bu bahsettiğimiz yerin başımıza gerçekten çok ciddi sıkıntı çıkaracağından habersiz).
Yine yarasa adamlar ve kadın olarak karanlığın içinden çıktık. Yokuşun tepesine... Sonra saldık kendimizi aşşağı. Hızımızı aldık (her zamanki gibi arkamızda yükler). Biraz indikten sonra sağa keskin viraj çıktı. Bir şekilde yavaşladık (zaten hepimiz hızlı iniyorduk) ; ama Ali daha geç fren yapmış olacak ki virajı alabilecek kadar yavaşlayamadı önce karşı şeride sonra da kaldırıma doğru gitti ve sonunda durabildi. Yüreğimi ağzıma getirdi açıkçası. Allahtan ıssız zamanlardı hiç araç trafiği yoktu. Kızgınlığımı içimde yaşadıysam da bir daha böyle yapmaması gerektiğini tecrübesi anlatmamış gibi söyle ihtiyacı duydum. Epey endişelendirdi o an Denizle beni. Usuldan devam ettik yolumuza biraz kalacak kamp alanı aradıktan sonra denize kıyısı olan yerlerden birinde karar kıldık ve kampımızı oraya attık. Bir gün daha böyle geçti. Ertesi gün için Ölüdenizin mükemmel renkteki denizine girme hayaliyle yattık (Başımıza gelecek şeylerden habersiz).
Dördüncü gün için TIKLAYIN Altıncı gün için TIKLAYIN
0 yorum :
Yorum Gönder
Yorumlarınızla yanımızda olduğunuz için teşekkürler.
Yorumunuz en kısa zamanda kötü içeriğe karşı denetlenip yayınlanacaktır.